Αρχική Σελίδα - Home Page      
  Angelus Novus | Ο Πολιτισμός ενός Πολ. Οργανισμού |  
 
  Angelus Novus
  Θέατρο ΌΡΑ
  Παραστάσεις
  Κουκλοθέατρο
  Θεατρικά Βραδινά
  Τρέχουσα Περίοδος
  Στούντιο Κοιτώνες
  Η Επιλογή του Χώρου
  H Διαμόρφωση του Χώρου
  Ο Πολιτισμός ενός Πολ. Οργανισμού
  Πρός Π.Ο.Δ. Καλαμαριάς
  Δωρεάν είσοδος
  Συνέντευξη για τους Κοιτώνες
  Παραστάσεις που φιλοξενήσαμε
  Περί Θεάτρου
  Επικοινωνία
 
Ποια ήταν η πολιτική του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Καλαμαριάς απέναντι στο Στούντιο Κοιτώνες και την ομάδα Angelus Novus που το διαχειριζόταν; Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε δύο περιόδους : πριν και μετά το 2006.

Μέχρι το 2006, υπήρχε μια σχετική αδιαφορία, ίσως γιατί δεν πολυπίστευαν ότι θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε σε σταθερή βάση τον ξερότοπο. Εμείς καταθέταμε αιτήσεις για μια πιο επίσημη συνεργασία με τον Δήμο Καλαμαριάς, καταθέταμε προτάσεις για την βελτίωση των κοιτώνων, αλλά επίσημη γραπτή απάντηση δεν πήραμε ποτέ, ούτε και ποτέ έκανε κάτι ο Πολιτιστικός Οργανισμός που θα καλυτέρευε τις επικρατούσες συνθήκες. [δες την υπο-ενότητα ΑΙΤΗΣΕΙΣ...]

Η όποια δράση του σε σχέση με τον συγκεκριμένο χώρο αφορούσε, κατΆ αποκλειστικότητα σχεδόν, τις εικαστικές εκδηλώσεις που γίνονται σε όλο το Κόδρα κάθε Σεπτέμβριο (Παρά θινΆ αλός – Πεδίο Δράσης Κόδρα). Τότε το Στούντιο, όπως και το υπόλοιπο κτίριο των κοιτώνων, καταλαμβάνεται από εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, βίντεο, κλπ., εμείς σταματούμε κάθε δραστηριότητα και τα πράγματά μας κινδυνεύουν να κλαπούν, να φθαρούν ή να καταστραφούν, μια που ο χώρος φυλάσσεται ελλιπώς και δεν επιτηρούνται οι επεμβάσεις που κάνουν σΆ αυτόν οι εικαστικοί καλλιτέχνες. Μία χρονιά, το 2005, καταφέραμε να ενταχθούμε σΆ αυτές τις εκδηλώσεις και να τον διατηρήσουμε ανέπαφο. Το αντίτιμο : πρόβες  ανοιχτές σε όσους έρχονταν να δουν τις εκθέσεις [δες ενότητα ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, υπο-ενότητα Οράτιος – Mauser].

Ωστόσο κι αυτή η πρώτη περίοδος δεν ήταν εντελώς ανέφελη. Ήδη από τον Νεκρόδειπνο εκδηλώθηκε ο πολιτισμός του Πολιτιστικού αυτού Οργανισμού υπό μορφή λογοκρισίας. Είχε διαρρεύσει -δεν ξέρω πώς-, ότι η παράσταση περιλάμβανε σκηνές με γυμνό. Ήμασταν λίγες μόνο μέρες πριν την πρεμιέρα. Είχαν ήδη σταλεί ανακοινώσεις στον τύπο, προσκλήσεις, είχε γίνει η αφισοκόλληση, η σχετική διαφήμιση, κλπ. Με ειδοποιεί ο κατά τα άλλα προοδευτικός καλλιτεχνικός διευθυντής του επίσης προοδευτικού, ως λέγεται,  Οργανισμού, πως πρέπει να ματαιώσω την παράσταση εξ αιτίας αυτών των επίμαχων σκηνών που κινδύνευαν να προσβάλουν τα χρηστά ήθη και να αμαυρώσουν την άσπιλη φήμη του Οργανισμού. Με τα πολλά, δέχομαι να παραστεί σε μία πρόβα και να αποφανθεί ο ίδιος αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει η παράσταση. Για καλή μας τύχη σΆ εκείνη την πρόβα παρίστατο και ο Δημήτρης Μαρωνίτης που αγνοούσε παντελώς τι διακυβευόταν και που συμμετείχε διπλά στο εγχείρημά μας, ως μεταφραστής και ως ηθοποιός-αφηγητής από μαγνητοφώνου. Ο ενθουσιασμός του από το αποτέλεσμα ήταν τέτοιος που, σε συνδυασμό και με το κύρος του, καταντούσε απαγορευτικός προς οποιαδήποτε απαγόρευση του ανεβάσματος της παράστασης. Ο Νεκρόδειπνος ανεβαίνει στην ώρα του, με την συμφωνία το όνομα του Πολιτιστικού Οργανισμού να μην αναφερθεί πουθενά, ούτε καν στις ευχαριστίες. Η ποιότητα της δουλειάς μας και η επιτυχία μας τους έκαναν να αναθεωρήσουν και να ζητήσουν οι ίδιοι να γίνεται μνεία στον Οργανισμό στα προγράμματα των επόμενων παραστάσεών μας, όπερ και εγένετο. Ακολουθεί μία περίοδος χάριτος, θα λέγαμε, που μεταφράζεται με την σχετική ή και ολοκληρωτική αδιαφορία του Οργανισμού απέναντί μας.

Η κατάσταση αλλάζει αρχές του 2006. Ξαφνικά, θυμούνται ότι υπάρχει θέατρο στο Κόδρα. Είναι άραγε τυχαίο που μια υπάλληλος του Πολιτιστικού Οργανισμού έχει ερασιτεχνική ομάδα και εποφθαλμιά εμφανώς τον συγκεκριμένο χώρο για τις δικές της παραστάσεις;

Με καλούν σε συνάντηση κορυφής. Παρευρίσκονται δυο πολιτικάντηδες του διοικητικού συμβουλίου (ένας με μουστάκια και μία άνευ), η προαναφερθείσα υπάλληλος, ο καλλιτεχνικός –και  μάλλον διακοσμητικός- διευθυντής του Οργανισμού. Αφού οι πολιτικάντηδες με κατηγορήσουν ότι δεν τους ενημερώνω για τις παραστάσεις που λαμβάνουν χώρα στους Κοιτώνες, παρόλο που ποτέ δεν παρέλειψα και να τους προσκαλώ σε όλες τις εκδηλώσεις μας και να τους τις γνωστοποιώ δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μου ανακοινώνουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπει σφήνα στον προγραμματισμό που είχα καταθέσει, η παράσταση που ετοίμαζε η υπάλληλος-σκηνοθέτις (η οποία έχει μία απίστευτη ικανότητα να διχάζεται και να τριχάζεται, μια που άλλοτε, όπως δεν ξεχνούσε να διευκρινίσει, μιλούσε ως υπάλληλος του Πολιτιστικού Οργανισμού, άλλοτε ως σκηνοθέτις και άλλοτε ως ο εαυτός της!!!).

Οι παρευρισκόμενοι με διαβεβαίωσαν πως η συνύπαρξη αυτή θα ήταν προσωρινή, πως θα έψαχναν για μια καλύτερη λύση από του χρόνου, πως θα αναλάμβαναν να κάνουν και κάποιες εργασίες στον χώρο, μια που επιθυμούσαν οι παραστάσεις μας να τεθούν υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Οργανισμού, και πως θα αγόραζαν λάμπες για τους προβολείς. Τις λάμπες τις περιμένω ακόμα. Την αιγίδα ποτέ δεν την είδα, εκτός και αν εννοούσαν αιγίδα τον ψυχολογικό πόλεμο στον οποίο επιδόθηκαν και την διγλωσσία που χρησιμοποίησαν. Όσο για τις εργασίες –όταν αποφάσισαν να τις κάνουν- τις έζησα με πόνο ψυχής.
 
Εκείνη την εποχή ανεβάζω την Φόνισσα, που σημειώνει τεράστια επιτυχία. Το  Στούντιο γεμίζει κόσμο, ακουγόμαστε παραέξω, οι Κοιτώνες γίνονται ένα σημείο αναφοράς. Φεύγουμε περιοδεία στην Κρήτη και στη συνέχεια στην Αθήνα, από τα μέσα Αυγούστου μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Στις 17 Σεπτεμβρίου, η φίλη και συνεργάτις Ιωάννα Μαμακούκα, που πήγε στο Κόδρα να δει τις εκθέσεις του Πεδίου Δράσης, με ειδοποιεί ότι όλα τα πράγματά μας είναι πεταμένα έξω, πίσω από το κτίριο των κοιτώνων, εκτεθειμένα στις διαθέσεις του καιρού και των ανθρώπων.

Ο Πολιτιστικός Οργανισμός είχε δράσει για άλλη μια φορά και είχε δείξει τον πολιτισμό του. Παρόλο που διέθεταν αντικλείδια γιατί τους τα είχα δώσει, μπούκαραν στο χώρο σπάζοντας τις κλειδαριές και τον «καθάρισαν» ολοσχερώς. Μέσα έμεινε μόνο ό,τι ήταν χρήσιμο και στους ίδιους : οι προβολείς και η εξέδρα.
 
Με την επιστροφή μας από την περιοδεία, διαπίστωσα ιδίοις όμμασι την καταστροφή και απηύθυνα μία επιστολή διαμαρτυρίας τόσο στους ιθύνοντες του Πολιτιστικού Οργανισμού, όσο και στον ίδιο τον Δήμαρχο Καλαμαριάς που ευαισθητοποιήθηκε και τους επέπληξε για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους. [δες την υπο-ενότητα ΑΙΤΗΣΕΙΣ...] Πολλά από τα πράγματά μας ωστόσο είχαν χαθεί ή υποστεί σημαντικές φθορές και δεν έγινε καμιά προσπάθεια αναπλήρωσής τους από τον Οργανισμό, ούτε μας δόθηκε αποζημίωση.
 
Μια συγγνώμη μου είπαν κι αυτή με το ζόρι, την ίδια στιγμή που μου ανακοίνωναν ότι στο εξής θα αναλάβουν οι ίδιοι τον έλεγχο του Στούντιο εξ ολοκλήρου. Τους ζήτησα με γραπτή αίτηση να συνεχίσω να διαχειρίζομαι τον χώρο αφιλοκερδώς. [δες την υπο-ενότητα ΑΙΤΗΣΕΙΣ...] Η απάντησή τους, προφορική και επομένως ανεπίσημη, δεν ήταν καθόλου σαφής. Μου είπαν ότι την διαχείριση θα έχει εφεξής ο Πολιτιστικός Οργανισμός, ότι δεν έπρεπε να ανησυχώ, ότι θα εξακολουθήσω να παρουσιάζω απρόσκοπτα τη δουλειά μου στους κοιτώνες και όταν τους ζήτησα γραπτά εχέγγυα για όλα αυτά, μου απάντησαν πως η δουλειά μου είναι το καλύτερο εχέγγυο.

Καταθέτω τον προγραμματισμό για την περίοδο 2006-7 [δες την υπο-ενότητα ΑΙΤΗΣΕΙΣ...], αφού πρώτα ρωτώ την υπάλληλο-σκηνοθέτιδα εάν προτίθεται να ανεβάσει πάλι κάποιο έργο στο Στούντιο και πότε. Μου απάντησε ότι δεν ήξερε. Με κάποιες αλλαγές, που έγιναν γιατί η ομάδα μας έπρεπε να παίξει στην Αθήνα, καταφέραμε να τηρήσουμε το πρόγραμμα στις γενικές γραμμές του μέχρι τον Φεβρουάριο. Η υπάλληλος-σκηνοθέτις με το έμπα της άνοιξης αφυπνίζεται και αποφασίζει να ανεβάσει την παράστασή της τον Απρίλιο, αλλά έχει ανάγκη να κάνει πρόβες στον χώρο από τον Μάρτιο, καθώς λέει. Πάλι συναντήσεις κορυφής, όπου μου εμφανίζουν ως υπεύθυνη του χώρου μία κυρία που έβλεπα για πρώτη φορά και με την οποία θα έπρεπε στο εξής να συνενοούμαι.
 
Είναι για μένα πλέον φανερό πως το πραγματικό κουμάντο το κάνει η υπάλληλος-σκηνοθέτις, η οποία –ειρήσθω εν παρόδω- φροντίζει να μην είναι πλέον παρούσα στις συναντήσεις μου με τους διάφορους υπεύθυνους του Πολιτιστικού Οργανισμού. Χρειάζεται να πω πως ο προγραμματισμός μας που είχε κατατεθεί και πρωτοκολληθεί προ μηνών, που κανείς δεν τον είχε αμφισβητήσει ή αναιρέσει με επίσημο έγγραφο, πήγε κατά διαόλου; Τα θεατρικά βραδινά σταμάτησαν. Οι μουσικές βραδιές, που θα τις εγκαινιάζαμε το 2007, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Παρά την μεγάλη τους επιτυχία, η Τρικυμία, το Νεκρό Σπίτι, Η γενιά μας, δεν επαναλήφθηκαν όπως είχε προβλεφτεί. Οι Ηρακλείδαι πήγαν για το 2008. Ευτυχώς καταφέραμε να ανεβάσουμε το Στα ¶κρα και κάτω απο δυσμενέστατες συνθήκες και τεταμένη ατμόσφαιρα το Scabrio 2, για το οποίο είχαμε επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και έπρεπε οπωσδήποτε να το παρουσιάσουμε μέχρι τα τέλη Μαίου.

Δεν μπορώ να αποσιωπήσω τις επεμβάσεις που έκανε ο Πολιτιστικός Οργανισμός  στο Στούντιο, κατΆ εντολή υποθέτω της υπαλλήλου και εν όψει της παράστασής της, με στόχο να αντικατασταθεί ο δικός μας εξοπλισμός και να καταστεί έτσι καθαρό ότι οι Κοιτώνες τους ανήκουν πλέον ολοκληρωτικά. Αυτές οι επεμβάσεις μαρτυρούν την κακή σχέση της εν λόγω υπαλλήλου και του Πολιτιστικού Οργανισμού με ό,τι λέγεται θεατρικός χώρος και θέατρο, καθώς επίσης και την άγνοια που τους διέπει όσον αφορά στις δυνατότητες και στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου χώρου. Επισημαίνω δύο ατοπήματα: 1). τοποθέτησαν τα ηχεία στις μπροστινές κολώνες της σκηνής, πολύ κοντά στους θεατές, σα να είχαν να κάνουν με αίθουσα 200 και πλέον θεατών. 2) έκλεισαν την σκηνή από τις τρεις πλευρές της με κάθετες αμετακίνητες κουίντες από μαύρο πανί και ταυτόχρονα έβαψαν όλο τον χώρο μαύρο, με αποτέλεσμα το σίγουρο ψυχοπλάκωμα του θεατή.

Όταν ανεβάζω το Scabrio 2, την ευθύνη για τον προγραμματισμό την έχει πια ο Πολιτιστικός Οργανισμός. Με δική τους έγκριση παίξαμε από τις 23/05 έως τις 3/06/07. Ήξεραν επομένως πότε παίζαμε. Πώς μπορούμε λοιπόν να εξηγήσουμε ότι στις 2 Ιουνίου προγραμμάτισαν να γίνουν στον απέναντι θάλαμο από τον δικό μας εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας την ίδια ώρα που θα άρχιζε και η παράστασή μας; Μήπως είναι δείγμα για την διαχείριση που οραματίζονται ενός θεατρικού χώρου; Ίδωμεν.

Και το κερασάκι στην τούρτα : Καταθέτω τον προγραμματισμό για την περίοδο 2007-8 [δες την υπο-ενότητα ΑΙΤΗΣΕΙΣ...]. Με καλούν πάλι σε συνάντηση κορυφής, σαφώς με υπολογίζουν. Παρευρίσκονται ο πολιτικάντης με τα μουστάκια, η υπάλληλος-σκηνοθέτις, η ετέρα υπεύθυνη του χώρου κυρία. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής, παρών μέχρι την έλευσή μου στα γραφεία τους, με μια αστεία δικαιολογία αποχωρεί. Η κυρία μού ανακοινώνει ότι δεν είναι δυνατόν να έχω τους Κοιτώνες για τους μήνες που θέλω. Μου παραχωρούν τον Μάρτιο και...τον Ιούνιο, ενώ είχα ζητήσει τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, τον Μάρτιο και τον Μάιο με αρχές Ιουνίου. Ο χώρος, μαθαίνω, έχει φοβερή ζήτηση, τον ζητούν μέχρι και ομάδες που έχουν δική τους στέγη στο κέντρο της πόλης!!! Στην πραγματικότητα τον ζητούν μία επαγγελματική ομάδα που όντως έχει δικό της χώρο –και μπορούμε να αναρωτηθούμε γιατί θέλει να παίξει και στο Κόδρα- και δύο ερασιτεχνικές, εκ των οποίων η μία της υπαλλήλου, που έχει κλείσει το Στούντιο τρεις μήνες για πάρτη της. Βεβαίως η προτεραιότητα δίδεται σΆ αυτές τις ομάδες σε βάρος της ομάδας που έστησε κι ανέστησε τον χώρο. Καταλήγουμε να κρατήσω τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Ο πολιτικάντης με τα μουστάκια θίγει τέλος το ακανθώδες θέμα του ενοικίου. Ο Πολιτιστικός Οργανισμός, μου λέει, θα κάνει κι άλλες εργασίες, θα ρίξει χρήματα, θα βάλει κι ένα τεχνικό να επιβλέπει, θα μπει σε έξοδα. Και θέλοντας να δείξει ότι μου επιφυλάσσει μιαν ιδιαίτερη μεταχείριση ως πρωτεργάτη του θεάτρου στο Κόδρα, με ρωτάει ποια τιμή πιστεύω πως πρέπει να ζητήσουν ως ενοίκιο από τις ομάδες που θα παίξουν στους Κοιτώνες. Αρνούμαι βεβαίως να δώσω μια οποιαδήποτε τιμή, θεωρώντας πως αυτό δεν είναι δική μου δουλειά αλλά μάλλον δική τους. Τους ζητώ να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην ψάχνουν συνενόχους, και τους ρωτώ ποια είναι η τιμή της αχαριστίας και πόσο πρέπει να πληρώσω ακόμα ο ίδιος. Τους ρωτώ ακόμη αν όντως το εχέγγυο για να παραμείνω στο Κόδρα είναι η δουλειά μου, όπως μου είχαν πει πέρυσι, ή η τσέπη μου, όπως μου λένε φέτος.

Ένα μήνα και κάτι μέρες μετά από αυτή την τελευταία συνάντηση κορυφής, δέχομαι τηλεφώνημα της υπαλλήλου-σκηνοθέτιδος. Με πληροφορεί ότι η ομάδα μου μπορεί να έχει τους Κοιτώνες τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, χωρίς να πληρώσει ενοίκιο. Όταν την ρωτώ γιατί αυτή η ειδική μεταχείριση απέναντί μας, μου απαντά όλο νόημα: γιατί είσαι αυτός που είσαι. Ελπίζω, της λέω, να τα έχετε τώρα καλά με την συνείδησή σας. Μου ανταπαντάει πως τα πράγματα εξελίσσονται. Συμπεραίνω πως γι' αυτήν εξέλιξη σημαίνει οδοστρωτήρας μετά μερικών πρόχειρων μπαλωμάτων επί του οδοστρώματος σε περίπτωση καθιζήσεως! Κλείνω όσο πιο ευγενικά μπορώ το τηλέφωνο. Έπεται λοιπόν συνέχεια...

 

 
 
  design & support by Design & Support by ITIS - Visit our website   Επικοινωνία | Αρχική