το έργο:

Λίγο πριν πεθάνει, ο άρχοντας Ρολάν ντε Μπουά αναθέτει την ανατροφή του μικρότερου γιου του Ορλάντο στον πρωτότοκό του Όλιβερ. Αυτός όμως στερεί από τον αδελφό του την εκπαίδευση που ταιριάζει στην τάξη του, τον αφήνει να μεγαλώσει με τους υπηρέτες και παρακρατεί αυθαίρετα το μερίδιό του στη διαθήκη του πατέρα τους. Ο Ορλάντο εξεγείρεται για την αδικία που του γίνεται και θέλοντας να αποδείξει την αξία του αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Κάρολο, αήττητο παλαιστή στην υπηρεσία του Δούκα Φρειδερίκου, σφετεριστή του θρόνου και της περιουσίας του πρωτότοκου αδελφού του που ζει πλέον εξόριστος μαζί με κάποιους πιστούς συντρόφους του στο δάσος του Άρντεν. Ο Ορλάντο θα νικήσει τον Κάρολο, αλλά ταυτόχρονα θα νικηθεί από την δύναμη του έρωτα, ενσαρκωμένη στο πρόσωπο της Ροζαλίντα, κόρης του εξόριστου Δούκα, η οποία παρακολουθεί τον αγώνα μαζί με την ξαδέλφη της Σήλια.

Η νίκη του Ορλάντο εξοργίζει τον Όλιβερ που θα επιδιώξει να σκοτώσει τον αδελφό του. Για να γλυτώσει, ο Ορλάντο καταφεύγει στο δάσος του Άρντεν όπου εντάσσεται στην ομάδα του έκπτωτου Δούκα. Πολύ σύντομα θα καταφθάσει εκεί και η Ροζαλίντα εξορισμένη επίσης από τον Φρειδερίκο και ακολουθούμενη από την Σήλια που δεν θέλει να την αποχωριστεί και από τον Τρελό της Αυλής. Για να ταξιδεύουν ακίνδυνα, η Ροζαλίντα έχει μεταμφιεστεί σε αγόρι με το όνομα Γανυμήδης ενώ η Σήλια προσποιείται ότι είναι η αδελφή του Αλιένα.

Ο Ορλάντο, τρελά ερωτευμένος με τη Ροζαλίντα, χαράζει το όνομα της στα δέντρα και κρεμάει ερωτικά ποιήματα στα κλαδιά. Ο Τρελός πολιορκεί ερωτικά τη βοσκοπούλα Ώντρεϋ και ο χωρικός Σίλβιος τη Φοίβη η οποία όμως είναι ερωτευμένη με τον Γανυμήδη, δηλαδή τη μεταμφιεσμένη Ροζαλίντα που εν τω μεταξύ ζει μια ποιμενική ζωή. Ο Ορλάντο σώζει τον Όλιβερ από ένα λιοντάρι και τα δύο αδέλφια συμφιλιώνονται. Ο Όλιβερ ερωτεύεται τη Σήλια και ο Δούκας υπόσχεται να τους παντρέψει την επόμενη μέρα. Η Ροζαλίντα πείθει τη Φοίβη να παντρευτεί τον Σίλβιο, εφόσον ο Γανυμήδης δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Η Ροζαλίντα αποκαλύπτεται, και επανασυνδέεται με τον Ορλάντο. Ο Τρελός θα παντρευτεί την Ώντρεϋ και το έργο θα κλείσει με τα ευχάριστα νέα ότι ο Δούκας Φρειδερίκος μετανοώντας για τις πράξεις του επέλεξε τη μοναστική ζωή και αποκατέστησε τον θρόνο του αδελφού του.