1. Μόνη μας πρόθεση και έγνοια είναι το καλό θέατρο, αυτό που, χωρίς ευτέλεια, γεννάει την συγκίνηση στην καρδιά και ανοίγει νέους ορίζοντες στο πνεύμα, αυτό που αφορά βαθιά και άμεσα τον άνθρωπο σ’ όλες τις εκδηλώσεις της ύπαρξής του. Πρωτοπόρο είναι ό,τι είναι αληθινό. Ας είμαστε κι εμείς οι άγγελοί του.

Κι ακόμη : 

2. δεν νοιώθουμε βολικά πίσω από καμιά ετικέτα γιατί κάθε ετικέτα είναι δεσμευτική,

κατά συνέπεια :

3. μας ανησυχεί το θέατρο που προσπαθεί να κλείσει τον κόσμο σε μία και μόνο οπτική,

μια που :

4. η αλήθεια είναι πολλαπλή, και δεν είναι το προνόμιο ούτε μιας φόρμας, ούτε ενός συστήματος, όπως εξ άλλου και η συγκίνηση,

πλην όμως:

5. το θέατρο πρέπει πάντα να διακηρύσσει την ιδιαιτερότητά του και να διαχωρίζει την θέση του από την τηλεόραση, π.χ., και την αισθητική της, κι αυτό στις μέρες μας είναι έργο βαρύνουσας πολιτικής σημασίας.

Το θέατρο ως χώρος αντίστασης ενάντια στην περιρρέουσα κακογουστιά, φτήνια, προχειρότητα, ευκολία, ισοπέδωση και σύγχυση των πάντων. Το θέατρο ως μια αγρυπνούσα συνείδηση…