Δημήτρης Σταυρόπουλος, noizy.gr (Ιούλιος 2012)
Γιορτές Ανοιχτού Θεάτρου 2012 - “Το Συσσίτιο” στο Θέατρο Κήπου

  Η παράσταση “Το Συσσίτιο”, του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, παρουσιάστηκε στις 22 και 23 Ιουλίου 2012 στο θέατρο Κήπου, στα πλαίσια των Γιορτών Ανοιχτού Θεάτρου, από την ομάδα “Angelus Novus”. Ένα ψηφιδωτό κειμένων, που προσπαθεί να φτιάξει μία εικόνα της πείνας και της εξαθλίωσης του σύγχρονου ανθρώπου.

  Από την περιγραφή του έργου, πριν την παρακολούθηση, δεν ήξερα τί ακριβώς να περιμένω να δω. Τί ακριβώς θα διαδραματιζόταν επί σκηνής. Αυτό που παρακολούθησα τελικά, ήταν αυτό που περιγραφόταν. Μία σύνθεση κειμένων. Μία ιδιαίτερη ιδέα στη σύλληψη της αλλά και στην μεταφορά της στη σκηνή. Κανονικά σκηνικά ανύπαρκτα. Ομπρέλες και πετσέτες, ψάθες και σκαμπό ήταν τα μόνα που υπήρχαν επί σκηνής. Σαν να υπήρχε μία θάλασσα στη μέση της σκηνής, και γύρω της ήταν τοποθετημένα τα παραπάνω. Με αυτά σαν σκηνικά, και με αρκετά εξαρτήματα, κατάφεραν, οι ηθοποιοί της ομάδας, να φέρουν εις πέρας την ιδέα αυτή του Δαμιανού Κωνσταντινίδη. Με πολύ καλό αποτέλεσμα.

  Από την αρχή της παράστασης το ύφος και το κλίμα που ήθελαν να δημιουργήσουν ήταν φιλικό και όλοι μία παρέα. Θα είχε και φαΐ, ήταν στα σχέδια τους να μας μαγειρέψουν, αλλά τους άργησαν οι προμήθειες, όπως μας πληροφόρησαν στην αρχή. Παράσταση έτοιμη δεν είχαν, μας αποκάλυψαν το μυστικό τους, και θα σχηματιζόταν στην πορεία. Οπότε, άρχισαν να παρουσιάζουν κάποια κείμενα, με μία από τις γυναίκες του θιάσου να παίρνει το ρόλο του παρουσιαστή/οργανωτή, παρουσιάζοντας την επόμενη κατηγορία. Σαν σε παραλία, όλοι καθισμένοι, και όποιος είχε κάτι να πει, να τραγουδήσει ή να παίξει στην ομήγυρη, σηκωνόταν, ενώ οι άλλοι αντιδρούσαν, σχολίαζαν, επιδοκίμαζαν. Όλα τα κείμενα ή τραγούδια είχαν να κάνουν με ένα κοινό θέμα: την απουσία ή την υπερβολή του χρήματος, και, κατά συνέπεια, την πείνα και την εξαθλίωση. Τα μέσα που χρησιμοποίησαν πολλά. Με αρκετές κατηγορίες, μαγειρική, διάσημες ατάκες, τραγούδια, και άλλες, άρχισε να σχηματίζεται η ωραία και, αρκετά χαρούμενη, για το θέμα της, παράσταση. Με σχολιασμό και καυτηριασμό καταστάσεων και προσώπων του σήμερα.

  Το ρεπερτόριο μεγάλο και ποικίλο. Από τη “λύση” του Τζόναθαν Σουίφτ, ώστε τα παιδιά των φτωχών να μην αποτελούν βάρος στην κοινωνία, στις διατροφικές απόψεις για εναλλακτική κουζίνα του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, στην “Εντομοφάγο” μέχρι τις “Σημειώσεις μαγειρικής” του Ροδρίγκο Γκαρθία και μία διάλεξη για το πρόβλημα της φτώχειας σε μία χώρα όπως η Ιρλανδία, όπως και άλλα κείμενα ή μονολόγους. Παρακολουθήσαμε πώς θα εξελισσόταν, με τις σημερινές συνθήκες, η γνωστή σκηνή από παλιά ταινία, όπου η άρτι προσληφθείς νέα, παραγγέλνει στον μπακάλη της, και ακούγοντας τα επιδόματα και τις παροχές, μεγαλώνει και γιγαντώνει την παραγγελία. Πολλά τα “τσιτάτα” της κατηγορίας “διάσημες ατάκες”, και διασκεδαστικά και ευφάνταστα τα τραγούδια, όλα φυσικά με κοινό γνώμονα την απουσία ή την υπεροχή του χρήματος, συνδέοντας πολύ ωραία τα κυρίως κείμενα μεταξύ τους. Πολλές οι διάσημες προσωπικότητες, που, παρά την απουσία τους, σχολίασαν τις καταστάσεις που ζούμε, κάποιοι από τους οποίους είναι οι Μποστ, Μπρεχτ, Σωτήρη Παστάκα, Γιάννη Τσαρούχη, Στανισλάβ Στρατίεβ, Μάνου Χατζηδάκι, Κ. Ε. Κρικελίκου, και Μ. Ι. Παπαθανασίου.

  Η μουσική ζωντανή, οι οργανοπαίκτες τα μέλη του θιάσου. Μία κιθάρα και ένα πνευστό. Πολύς χορός, πολύ τραγούδι και πολύ κέφι, αναλογιζόμενοι φυσικά και το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση. Οι ερμηνείες πολύ καλές, είτε στα τραγούδια, είτε στα μικρά δρώμενα, είτε στους μεγαλύτερους μονολόγους. Μία άρτια οργανωμένη, στο σύνολο της, παράσταση. Μία πολύ ωραία παρουσίαση ενός διαφορετικού και πολύ ενδιαφέροντος έργου. Ενός έργου, που όπως το χαρακτηρίζει η ίδια η ομάδα είναι “ένα θέατρο επινόησης, μια stand up comedy αλλά και ένα είδος επιθεώρησης, ένα ιδιότυπο καμπαρέ, ένα café chantant.”

  Προς το παρόν, δεν έχουν προγραμματιστεί κάποιες παραστάσεις είτε για το καλοκαίρι είτε για την επόμενη θεατρική περίοδο, αλλά είναι στα σχέδια του σκηνοθέτη Δαμιανού Κωνσταντινίδη και της ομάδας “Angelus Novus” να το ξαναπαρουσιάσουν, οπότε αναμένουμε.