Ο Θάνατος του Τενταζίλείναι το τελευταίο έργο της πρώτης και πιο λαμπρής περιόδου στη θεατρική παραγωγή του Μαίτερλινκ, του πιο σημαντικού αναμφίβολα εκπροσώπου του Συμβολισμού. Είναι  επίσης το τελευταίο μιας τριλογίας που τα άλλα δύο της έργα είναι τα: Αλλαδίνη και Παλομίδης καιΕσωτερικό, και η οποία  δημοσιεύεται το 1894 με τον γενικό υπότιτλο: «τρία μικρά δράματα για μαριονέτες».

 

η υπόθεση:

 

Ένα  μικρό παιδί, ο Τενταζίλ, επιστρέφει παρά τη θέλησή του στο νησί απ’ όπου τον είχαν φυγαδεύσει οι δυο αδελφές του, η Υγκραίν και η Μπελανζέρ, για να τον σώσουν από τα χέρια μιας ζηλόφθονης και αδυσώπητης γριάς βασίλισσας, της προγιαγιάς τους, που επιβουλεύεται τη ζωή του. Αυτή κατοικεί, μακριά από τα ανθρώπινα βλέμματα, στον ζοφερό πύργο ενός ερειπωμένου, πολυδαίδαλου κάστρου, και, όπως αφήνεται να εννοηθεί, ευθύνεται για τον θάνατο του πατέρα και των άλλων αδελφών του νεαρού πρίγκιπα.

Η Υγκραίν και η Μπελανζέρ, μαζί με τον γέρο παιδαγωγό τους, τον Αγκλοβάλ, αναλαμβάνουν να προστατέψουν το παιδί από την βασίλισσα που στέλνει τρεις πεπλοφορεμένες υπηρέτριές της για να το αρπάξουν και να το οδηγήσουν κοντά της.

Η πρώτη απόπειρα των υπηρετριών συναντά τη σθεναρή αντίσταση των υπερασπιστών του Τενταζίλ και αποτυγχάνει. Αυτοί, αποκαμωμένοι από την προσπάθεια, αποκοιμούνται. Οι  τρεις υπηρέτριες επανέρχονται και καταφέρνουν να αποσπάσουν τον Τενταζίλ από την αγκαλιά των αδελφών του. Το παιδί, έντρομο, καλεί σε βοήθεια. Η Υγκραίν ξυπνάει και ρίχνεται στο κυνήγι των απαγωγέων. Η Μπελανζέρ, που θέλει να την ακολουθήσει, πέφτει κάτω λιπόθυμη.

Η Υγκραίν ανεβαίνει τις αναρίθμητες σκάλες του πύργου και φτάνει μπροστά από μια τεράστια σιδερένια πόρτα. Πίσω της βρίσκεται ο Τενταζίλ. Η Υγκραίν με όλες τις δυνάμεις της προσπαθεί να την ανοίξει και να σώσει τον αδελφό της από την αόρατη βασίλισσα που ολοένα και πλησιάζει απειλητική. Πέφτει στα γόνατα, οδύρεται, παρακαλεί για έλεος, κολακεύει, επαναστατεί, βρίζει. Μάταια. Η βασίλισσα σφίγγει γύρω από τον λαιμό του παιδιού το δολοφονικό χέρι της. Πίσω από τη σιδερένια πόρτα ακούγεται ο ήχος από την πτώση του μικρού σώματός του. Μπροστά, η Υγκραίν, σωριασμένη κάτω, αδύναμη, σιγοκλαίει, μέσα στα ερέβη του εφιαλτικού πύργου που πληθαίνουν γύρω της.