Αρχική Σελίδα - Home Page      
  Angelus Novus | Η Φόνισσα |  
 
  Angelus Novus
  Θέατρο ΌΡΑ
  Παραστάσεις
  Φαύστα ή Η Απολεσθείς Κόρη
  Ένα κάρο παραμύθια
  Preparadise Sorry Now
  Οράτιος και Mauser
  Η Φόνισσα
  Ο Μαύρος Πρίγκιπας
  Τρικυμία
  Στα Άκρα
  Scabrio 2
  Ηρακλείδαι
  Όπως Σας Αρέσει
  Ο Θάνατος του Τενταζίλ
  Πώς να πω
  Ικέτιδες
  Είστε όλοι σας καθάρματα
  Το Συσσίτιο
  Insenso
  Η Σονάτα των φαντασμάτων
  Κάτω από το Γαλατόδασος
  Κουκλοθέατρο
  Θεατρικά Βραδινά
  Τρέχουσα Περίοδος
  Στούντιο Κοιτώνες
  Περί Θεάτρου
  Επικοινωνία
 

Επιστροφή

Το Έργο

Το έργο : Στην Φόνισσα, μέσα από το πορτραίτο και τη ζωή της κατά συρροήν παιδοκτόνου Χαδούλας της Φραγκογιαννούς, ανιχνεύονται τα όρια και η φύση του κακού. Η απόλυτα κατακριτέα πράξη, ο φόνος των μικρών κοριτσιών, αντιστοιχεί στο ταραγμένο μυαλό της ηρωίδας, με λύτρωση από τις δυστυχίες και τα βάσανα του κόσμου. Η λογική της αναποδογυρίζει, με θανάσιμα αποτελέσματα, την κοινή λογική και μεταβάλλει το αρνητικό σε θετικό και τανάπαλιν («όλα είναι άλλα εξ άλλων»), προβάλλοντας έτσι την –τουλάχιστον- διττή φύση των πραγμάτων. Η Φραγκογιαννού κινείται διαρκώς ανάμεσα στο καλό και το κακό, στην αμαρτία και την αθωότητα, στη συνείδηση και τη μη-συνείδηση, κι έτσι πεθαίνει : «εις το ήμισυ του δρόμου, μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης.», λογοδοτώντας εντέλει μόνο στο δικαστήριο της ψυχής της…

Η διασκευή : Η διασκευή, ή πιο σωστά : η συρραφή που προτείνουμε, παρακολουθεί  τα γεγονότα με την σειρά που εκτίθενται στη Φόνισσα. Μια που η φύση της θεατρικής παράστασης με τους χρονικούς περιορισμούς της μας υποχρεώνει να επιλέξουμε, πήραμε την απόφαση να μην καθυστερήσουμε πολύ, παρά την σημαντικότητά τους, στις ιστορίες των δευτερευόντων προσώπων (της μητέρας της Φραγκογιαννούς, του Μούρτου, της Αμέρσας, της Μαρουσώς…), να περιορίσουμε, παρά την αδιαμφισβήτητη ομορφιά τους και την λειτουργικότητά τους, τις εκτενείς περιγραφές και να εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας σχεδόν αποκλειστικά στην Φραγκογιαννού, στην ταραχή του νου και της συνείδησής της, στην πορεία της προς το έγκλημα κι από κει στον δικό της θάνατο (αυτοκτονία;).

Διατηρήσαμε αυτούσια την παπαδιαμαντική γλώσσα, αυτό το κράμα καθαρεύουσας, εκκλησιαστικής γλώσσας, δημοτικής, διαλέκτων και ιδιολέκτων, θέλοντας μαζί με την εξαιρετική ιστορία να διασώσουμε και το τόσο ιδιαίτερο ύφος του σκιαθίτη συγγραφέα, αυτό που ανάγει τον πεζό λόγο του σε ποίηση υψηλή. Πιστεύουμε ότι παρά την δυσκολία της, παρά τις όποιες άγνωστες λέξεις, η γλώσσα του παραμένει ακόμη κατανοητή, και ότι αρκεί να προφερθεί για να φανεί πόσο ζωντανή είναι, πόσο κοντά βρίσκεται στο πράγμα που προσπαθεί να ανακαλέσει, και πόσο αποφασιστικά συμβάλλει στην δημιουργία της μαγείας που αποπνέει το έργο του και της συγκίνησης που μεταδίδει.

Σκηνοθετικές Επιλογές | Η Ταυτότητα της Παράστασης | Κριτικές

Επιστροφή

 

 
 
  design & support by Design & Support by ITIS - Visit our website   Επικοινωνία | Αρχική